1. Ktoś skarbów ziemskich się wyzbył, uwolnił dłonie i serce. a G F E Mówili, że nieroztropny, Bóg dał mu Królestwo Niebieskie. a G F E 2. Ktoś wiele płakał na ziemi za swoje i cudze czyny. Mówili: śmieszny ten człowiek, Bóg otarł łzy z jego powiek. 3. Ktoś szedł cichutko po ziemi, nigdy nie stukał o bruk Mówili o nim: naiwny, błogosławiony rzekł Bóg. 4. Ktoś kładł swe życie na szalę, krzywd równał liczbę i szkód. Mówili o nim: szalony, a Bóg nasycił ów głód. 5. Ktoś dawał miłość bez miary, dniem, nocą rzucał wciąż ziarno. Mówili o nim: zwariował, Bóg go do serca przygarnął. 6. Ktoś swego serca strzegł wiernie, by jasne było i czyste. Mówili o nim: dziecinny, a Tyś w nim przejrzał się Chryste. 7. Ktoś pokój wnosił ze sobą, zwalczał herezję czynu. Mówili o nim: to głupiec, a Bóg przemówił doń: Synu. 8. Ktoś znosił razy nie słuszne, niesprawiedliwe ciosy. Mówili o nim: to głupiec, a tron mu dały niebiosy.