1. Ktoś skarbów ziemskich się wyzbył, 
uwolnił dłonie i serce.   a G F E
Mówili, że nieroztropny, 
Bóg dał mu Królestwo Niebieskie.      a G F E

2. Ktoś wiele płakał na ziemi za swoje 
i cudze czyny.
Mówili: śmieszny ten człowiek, 
Bóg otarł łzy z jego powiek.

3. Ktoś szedł cichutko po ziemi, 
nigdy nie stukał o bruk
Mówili o nim: naiwny, 
błogosławiony rzekł Bóg. 

4. Ktoś kładł swe życie na szalę, 
krzywd równał liczbę i szkód.
Mówili o nim: szalony, 
a Bóg nasycił ów głód.

5. Ktoś dawał miłość bez miary, 
dniem, nocą rzucał wciąż ziarno.
Mówili o nim: zwariował, 
Bóg go do serca przygarnął.

6. Ktoś swego serca strzegł wiernie, 
by jasne było i czyste.
Mówili o nim: dziecinny, 
a Tyś w nim przejrzał się Chryste.

7. Ktoś pokój wnosił ze sobą, 
zwalczał herezję czynu.
Mówili o nim: to głupiec, 
a Bóg przemówił doń: Synu.

8. Ktoś znosił razy nie słuszne,
niesprawiedliwe ciosy.
Mówili o nim: to głupiec, 
a tron mu dały niebiosy.