1. Jam gościem na tym świecie, nie tu mój trwały dom,
W niebiosach Boże dziecię, wszak ma ojczyznę swą,
Tu dni pielgrzymki pędzę, tam się ukończy znój,
I w szczęściu wszelką nędzę, ukoi Pan, Bóg mój.

2. Bo Bóg radością moją, zbawieniem chce mi być,
I łaskę da mi swoją:
W niebiosach wiecznie żyć,
Tam będę już bez końca, ze szczęścia zdrojów pił,
I będę na kształt słońca, ze zbawionymi lśnił.