1. Wrastał jak dąb w tę ziemię
w pradawnych ostępach puszczańskich,
wchodził zwycięskim pochodem
w lud nadwiślański.

2. Łączył Mazowszan i Polan,
dał świętą Koronie i Litwie,
znaki zhańbione zwyciężył
w grunwaldzkiej bitwie.

3. Czy z kości słoniowej,czy złota,
czy Go klejnoty zdobiły,
czy z brzozy białej gdzieś w borze,
gdzie ślad mogiły.

4. Zawsze ten sam i wszędzie;
czy górskie naznaczał szczyty,
czy wieże strzeliste wieńczył,
czy w sukni skryty.

5. Był w chwilach jasnych i mrocznych,
był nawet w tym czarnym dymie
bijącym z kominów w niebo
nad Oświęcimiem.

6. Wrośnięty mocno w tę glebę
na zawsze zapuścił korzenie.
A ziemia już Go nie odda,
jak On tę ziemię.