1. Wrastał jak dąb w tę ziemię w pradawnych ostępach puszczańskich, wchodził zwycięskim pochodem w lud nadwiślański. 2. Łączył Mazowszan i Polan, dał świętą Koronie i Litwie, znaki zhańbione zwyciężył w grunwaldzkiej bitwie. 3. Czy z kości słoniowej,czy złota, czy Go klejnoty zdobiły, czy z brzozy białej gdzieś w borze, gdzie ślad mogiły. 4. Zawsze ten sam i wszędzie; czy górskie naznaczał szczyty, czy wieże strzeliste wieńczył, czy w sukni skryty. 5. Był w chwilach jasnych i mrocznych, był nawet w tym czarnym dymie bijącym z kominów w niebo nad Oświęcimiem. 6. Wrośnięty mocno w tę glebę na zawsze zapuścił korzenie. A ziemia już Go nie odda, jak On tę ziemię.